11 Mar Contestación da AGAM á entrevista a D. Manuel Angel Gómez-Ríos en La Voz de Galicia

Tras a publicación en La Voz de Galicia da entrevista a D. Manuel Angel Gómez-Ríos no que o titular di “parir con dor non ten sentido, é malo para a nai e para o neno”, desde a AGAM, como sociedade científica e que defende as decisións libres das mulleres, sentimos na responsabilidade de contestar e desmentir algunhas das informacións que se verten nesa entrevista. Este tipo de mensaxes desinforman á sociedade en xeral e de forma particular, resultan daniños para a toma de decisións libre e informada das futuras nais.

Algunhas das desinformacións que atopamos, non sabemos se son palabras textuais do entrevistado ou a interpretación do xornalista, pero cabe apuntar que devandito anestesista non puido estar a atender partos durante seis anos. Os anestesistas non atenden partos, os partos aténdenos na maioría dos casos as matronas e os anestesistas administran a analxesia epidural ás mulleres que o desexan (non ten que desexalo o anestesista nin o xinecólogo, ten que querelo a muller, que é o seu parto).

Se falamos dos inicios da analgesia epidural, non se pode dicir que as reticencias foron por cuestións relixiosas e culturais; era unha técnica nova na que os anestesistas non estaban formados e requerió primeiro da súa formación e logo de vontade do equipo de anestesia que non quería asumir máis funcións e traballo, xeralmente nocturno, sen aumento de persoal.

Parécenos moi desafortunado que se diga “Hoxe existe aval científico, sabemos que parir con dor é malo para a nai e para o neno”. Non podemos deixar de desmentir esta información e aclarar que o parto máis saudable tanto para a nai como para o bebe é o parto natural , entendendo por natural o parto sen ningún tipo de intervención, e a epidural é unha intervención en si mesma, que require ademais dun consentimento informado.

A declaración por parte de Gómez-Ríos sobre a influencia da adrenalina no parto e que resume en: “A repercusión da dor da nai nun feto san non adoita ter transcendencia, pero nun feto con compromisos previos de base, a dor durante o traballo de parto pode provocar sufrimento fetal.” Parécenos que ten unha visión nesgada da fisioloxía do parto e a función da dor neste proceso.
A dor é un aliado no parto , fai todo o contrario ao que este anestesista refire.
En primeiro lugar avisa ao cerebro de que o parto está en marcha. O cerebro responde liberando endorfinas ( opiáceos naturais que libera a propia muller); grazas a estas endorfinas a muller sente alivio e entra nun estado de somnolencia que lle axuda a entrar no “ mundo parto”, a desconectar o seu neocortex, e a volverse mamífera, facilitando así o proceso.
Isto fai que se regule a secreción de oxitocina, provocando que as contraccións sexan regulares e poderosas, cunha cadencia rítmica e fisiolóxica entre descanso e contracción que fan que o parto poida evolucionar adecuadamente.
Ademais, a dor axuda á nai para buscar instintivamente posturas para alivialo, co que move a súa pelvis e facilita o encajamiento do bebe na canle do parto.
A dor tamén fai que a nai respire dunha maneira específica durante a contracción axudando a que o bebe teña unha maior achega de osixeno.
Nas etapas finais do parto a dor provoca un aumento de catecolaminas (adrenalina e noradrenalina) que tamén son necesarias para que os pujos finais sexan poderosos e eficaces, para que o recentemente nacido teña unha correcta adaptación á vida, para garantir o estado alerta da nai e o recentemente nacido no postparto e para un inicio exitoso da lactación.

Todo isto, lamentablemente ,pérdese coa epidural, todo este instinto anúlase ao eliminar a dor. Ademais, se temos en conta que un gran número das epidurais que se poñen nos paritorios galegos, deixan ás mulleres tan bloqueadas que non son capaces de mover as pernas, moverse durante a dilatación e o expulsivo convértese nunha odisea .

Son o medo e a desinformación os que provocan que os corpos das mulleres produzan altas doses de adrenalina, que sen un bo acompañamento e axuda para a súa xestión, si pode ser prexudicial e ademais acompáñase dun alto grao de sufrimento.

A analgesia epidural é un gran avance no mundo da obstetricia, abrigo para partos intervidos e distócicos e tamén para aqueles en que as mulleres esgotasen os recursos internos e externos (medidas non farmacolóxicas), pero cos riscos que comporta @dicha técnica , non debería ser a primeira nin única medida analgésica no parto.

Parir con dor non significa sufrir. Parir de forma natural é sinónimo de vivir o parto consciente e intensamente e de tentar ofrecer ao recentemente nacido a mellor entrada ao mundo que poida ter.

Non se pode esquecer que a figura máis importante nun parto é a muller que é a gran protagonista e a que elixe o que desexa en cada momento. As matronas estamos para acompañar o seu proceso, detectar desviacións da normalidade se as hai e ,no devandito caso, avisar a obtetras e anestesistas que deberán realizar aquelas técnicas que a muller informada e libre acepte.

Isabel Abel Diéguez , presidenta da AGAM.